چکیده:
تغييرات در تقاضاي سفر در ساعتي خاص از روزهاي هفته و همچنين تغيير در ظرفيت خيابانهاي شبكه به دلايل مختلفي از قبيل رانندگي بد و پاركينگهاي نادرست، باعث ميگردد نوعي شلوغي ترافيكي در شبكههاي حملونقل شهري ايجاد گردد كه ريشه تصادفي داشته و به شلوغيهاي ترافيكي بازگشتپذير معروف است. ارزيابي عملكرد شبكههاي خياباني تحت وقوع چنين حوادثي از طريق روشهاي سنتي امكانپذير نيست و لازم است از شاخصهاي ارزيابي قابليت اعتماد در اين شرايط استفاده شود. در اين پاياننامه دو هدف دنبال ميشود. هدف اول، بررسي قابليت اعتماد به عملكرد شبكههاي حملونقل تحت وقوع شلوغيهاي بازگشتپذير است. در اين ارتباط ابتدا، قابليت اعتماد به عملكرد شبكه تحت وقوع شلوغيهاي ترافيكي بازگشتپذير تعريف و سپس مدل ميگردد. در اين راستا در تعريف مسئله، فرض ميگردد كه مسافر در حين سفر در هر لحظه از شلوغيهاي ترافيكي در شبكه آگاه ميباشد و در صورت وجود شلوغي در مسير پيش رويش، مسيرش را در صورت وجود مسير مناسب جايگزين تغيير ميدهد. هدف دوم اين پاياننامه، استفاده از سياست تعريض خيابانهاي شبكه براي افزايش قابليت اعتماد به عملكرد شبكه تحت وقوع شلوغيهاي بازگشتپذير است. در اين ارتباط يك مدل طراحي شبكه ارائه ميگردد كه هدف آن انتخاب مجموعه كمانهايي از شبكه جهت تعريض است به گونهاي كه تحت محدوديت بودجه تعريض، قابليت اعتماد به عملكرد شبكه تحت وقوع شلوغيهاي بازگشتپذير را تا حد امكان افزايش دهد. براي ارزيابي صحت مدلهاي پيشنهادي اين پاياننامه و همچنين نشان دادن قابليت اجرايي آنها در شبكههاي حملونقل واقعي، اين مدلها بر روي شبكه حملونقلي سايوكس فالز اجرا گرديد. با توجه به اينكه مسئله تعريض خيابان نوعي از مسائل طراحي شبكه بوده و اين نوع مسائل از ديدگاه زمان حل، مسائلي Np-hard به حساب ميآيند، استفاده از روش فرا ابتكاري تكاملي كوانتم به جاي روشهاي حل دقيق همچون روش حل شمارشي نشان داد كه اعمال اين روش حل ضمن حفظ دقت جواب، زمان حل مسئله تعريض خيابان را به ميزان بسيار زيادي كاهش ميدهد.