چکیده:

تغييرات در تقاضاي سفر در ساعتي خاص از روزهاي هفته و همچنين تغيير در ظرفيت خيابان­‌هاي شبكه به دلايل مختلفي از قبيل رانندگي بد و پاركينگ‌هاي نادرست، باعث مي­‌گردد نوعي شلوغي ترافيكي در شبكه­‌هاي حمل­‌ونقل شهري ايجاد گردد كه ريشه تصادفي داشته و به شلوغي­‌هاي ترافيكي بازگشت­‌پذير معروف است. ارزيابي عملكرد شبكه­‌هاي خياباني تحت وقوع چنين حوادثي از طريق روش­‌هاي سنتي امكان‌­پذير نيست و لازم است از شاخص‌­هاي ارزيابي قابليت اعتماد در اين شرايط استفاده شود. در اين پايان­‌نامه دو هدف دنبال مي­‌شود. هدف اول، بررسي قابليت اعتماد به عملكرد شبكه­‌هاي حمل­‌ونقل تحت وقوع شلوغي­‌هاي بازگشت­‌پذير است. در اين ارتباط ابتدا، قابليت اعتماد به عملكرد شبكه تحت وقوع شلوغي­‌هاي ترافيكي بازگشت­‌پذير تعريف و سپس مدل مي­‌گردد. در اين راستا در تعريف مسئله، فرض مي­‌گردد كه مسافر در حين سفر در هر لحظه از شلوغي­‌هاي ترافيكي در شبكه آگاه مي­‌باشد و در صورت وجود شلوغي در مسير پيش رويش، مسيرش را در صورت وجود مسير مناسب جايگزين تغيير مي‌­دهد. هدف دوم اين پايان­‌نامه، استفاده از سياست تعريض خيابان‌هاي شبكه براي افزايش قابليت اعتماد به عملكرد شبكه تحت وقوع شلوغي­هاي بازگشت­‌پذير است. در اين ارتباط يك مدل طراحي شبكه ارائه مي­‌گردد كه هدف آن انتخاب مجموعه كمان‌­هايي از شبكه جهت تعريض است به گونه‌­اي كه تحت محدوديت بودجه تعريض، قابليت اعتماد به عملكرد شبكه تحت وقوع شلوغي­‌هاي بازگشت‌­پذير را تا حد امكان افزايش دهد. براي ارزيابي صحت مدل­‌هاي پيشنهادي اين پايان­‌نامه و همچنين نشان دادن قابليت اجرايي آن­ها در شبكه‌­هاي حمل‌ونقل واقعي، اين مدل‌­ها بر روي شبكه حمل‌­ونقلي سايوكس فالز اجرا گرديد. با توجه به اينكه مسئله تعريض خيابان نوعي از مسائل طراحي شبكه بوده و اين نوع مسائل از ديدگاه زمان حل، مسائلي Np-hard به حساب مي­‌آيند، استفاده از روش فرا ابتكاري تكاملي كوانتم به جاي روش­‌هاي حل دقيق همچون روش حل شمارشي نشان داد كه اعمال اين روش حل ضمن حفظ دقت جواب، زمان حل مسئله تعريض خيابان را به ميزان بسيار زيادي كاهش مي­‌دهد.