تعیین معابر بحرانی شهر اصفهان از منظر هم‌بندی ساختاری و کارکرد ترافیکی شبکه گزارش و شرح زیرساخت‌ها، فعالیت‌ها، و دستاوردها این پژوهش طی قراردادی بین دانشگاه صنعتی اصفهان و شهرداری اصفهان انجام شد. در این پژوهش، با استفاده از روش های تعیین همایه در شبکه، نقاط و نواحی آسیب پذیر شبکه تشخیص داده شده‌اند. در پروژه حاضر، روش اینفومپ و شاخص مرکزیت میانگی کمان های شبکه جهت تعیین نواحی آسیب پذیر بکار برده شده است. در این روش شبکه معابر شهری به صورت گراف انتزاع شده و همایه ها بر اساس روابط دینامیکی و نحوه عبور جریان از گراف شبکه تعیین شده اند. در تحلیل‌های مختلف، ظرفیت عبوردهی خیابان‌ها، حجم تردد خودروها، معکوس طول خیابان، و معکوس زمان تردد در یک خیابان بعنوان وزن کمان‌های شبکه لحاظ شده و همایه های آن با استفاده از روش اینفومپ مشخص شده‌اند. نوارهای مرزی بین همایه‌ها بعنوان نواحی ضعیف شبکه معابر شهر اصفهان تعیین شده‌اند. علاوه بر این موضوع کمان های با مرکزیت بالا نیز به‌عنوان نقاط حساس شبکه به حساب می آیند. قرار دادن این نواحی در بالاترین اولویت جهت برنامه‌ریزی های توسعه شبکه در تقویت یا اضافه کردن خیابان‌های جدید، می تواند امری کارآمد برای مدیران و برنامه ریزان شهری باشد. بر اساس تحلیل های صورت گرفته و نتایج بدست آمده، محورهای آسیب‌پذیر شبکه اصفهان عبارت‌اند از محور عبوری از زاینده‌رود، کرانه جنوبی بزرگراه شهید ردانی‌پور، کرانه شرقی بزرگراه شهید خرازی، کرانه جنوبی خیابان آتشگاه، کرانه شرقی بزرگراه شهید صیاد شیرازی، کرانه جنوبی اتوبان کاوه، خیابان های مرکزی شهر از قبیل سید علیخوان و نیکبخت و بخشی از خیابان چهارباغ پایین.